Μῆνιν ἄειδε, θεὰ παραμαινομένη ἐμοῦ... Lyrics

Μῆνιν ἄειδε, θεὰ παραμαινομένη Διονύσου
οὐλομένην, ἣ μυρί᾽ ἀνθρώποις λύσσαν ἔθηκε,
πολλὰς δ᾽ ἰφθίμους ψυχὰς οἴστρῳ προΐαψεν
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν
ἄξατέ μοι νάρθηκα, τινάξατε κύμβαλα, Μοῦσαι,
καὶ παλάμῃ δότε θύρσον ἀειδομένου Διονύσου:
ἔνθα καθεῦδ᾽ ἀναβάς, μαινομένος...

ἄξατέ μοι νάρθηκα, τινάξατε κύμβαλα, Μοῦσαι,
καὶ παλάμῃ δότε θύρσον ἀειδομένου Διονύσου:
ἀλλὰ χοροῦ ψαύοντα, Φάρῳ παρὰ γείτονι νήσῳ,
στήσατέ μοι Πρωτῆα πολύτροπον, ὄφρα φανείη
ποικίλον εἶδος ἔχων, ὅτι ποικίλον ὕμνον ἀράσσω:
εἰ γὰρ ἐφερπύσσειε δράκων κυκλούμενος ὁλκῷ,
μέλψω θεῖον ἄεθλον, ὅπως κισσώδεϊ θύρσῳ
φρικτὰ δρακοντοκόμων ἐδαΐζετο φῦλα Γιγάντων:

ἄξατέ μοι νάρθηκα, τινάξατε κύμβαλα, Μοῦσαι,
καὶ παλάμῃ δότε θύρσον ἀειδομένου Διονύσου:
εἰ δὲ πέλοι μιμηλὸν ὕδωρ, Διόνυσον ἀείσω
κόλπον ἁλὸς δύνοντα κορυσσομένοιο Λυκούργου:

λύσσαν ἤραξα, οἶστρον ὤρεξα
λύσω ἐμὰν ϝάνασσαν ἐξ ἐνεγκάσας μανίας


Ω ΒΡΟΤΟΙ

ΜΗ ΑΝΑΙΝΕΣΘΕ ΘΕΙΑΝ ΜΑΝΙΑΝ
ΔΕΧΕΣΘΕ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΕΤΕ

ΜΗ ΑΝΑΙΝΕΣΘΕ ΘΕΙΑΝ ΜΑΝΙΑΝ
ΔΕΧΕΣΘΕ ΚΑΙ ΕΡΑΕΤΕ