Guido Full Album Lyrics
Album rating : 80 / 100
Votes : 1
Votes : 1
1. 1 (5:03)
Miesiączek pełny już wstaje, wstaje
Na niebo pogodne,
Budzą się, budzą zaklęte kraje,
Błękitne, podwodne,
Umarłe i chłodne...
Hej, hej! ty biały miesiącu!
Senni, zgłodniali
W mule i piasku,
Pod wodą, na dnie,
Myśmy czekali
Twojego blasku,
Aż się zapali
Na zimnej fali
I w głębię padnie...
Głodni, spragnieni
Twoich płomieni,
Twojego mleka,
Co na topieli
Blado się bieli
Skrzy i ucieka...
Gdy się napoim
Promieniem twoim,
Będziem leżeli
Syci, weseli...
Hej, hej! ty biały miesiącu!
Leje się leje
Mleczna, mdlejąca
Światłość miesiąca,
Iskrami sieje
Po śliskiej fali...
Woda się mieni
Dreszczem promieni
Drgająca...
Z dali, z dali
Wiaterek wstaje
Przez bory, przez gaje,
Przez leśne polany
I na tonie
Z cicha wionie
I zamąca
Krąg świetlany
Od miesiąca
W wodzie szklanej
Odbity.
Płyną chmury
Przez błękity,
Przez jasne rozwieje,
A miesiączek świeci z góry,
Świeci – świeci – a nie grzeje...
Hej, hej! ty biały miesiącu!
Stoi w niebie wysoko
Miesiąc krągły, samotny,
Patrzy jak rybie oko
Martwy, zimny, wilgotny...
Do koła
U czoła
Bladego miesiączka
Świetlista obrączka –
Różana, zielona,
Ze mgieł upleciona
Korona!
Hej, hej! ty biały miesiącu!
Na niebo pogodne,
Budzą się, budzą zaklęte kraje,
Błękitne, podwodne,
Umarłe i chłodne...
Hej, hej! ty biały miesiącu!
Senni, zgłodniali
W mule i piasku,
Pod wodą, na dnie,
Myśmy czekali
Twojego blasku,
Aż się zapali
Na zimnej fali
I w głębię padnie...
Głodni, spragnieni
Twoich płomieni,
Twojego mleka,
Co na topieli
Blado się bieli
Skrzy i ucieka...
Gdy się napoim
Promieniem twoim,
Będziem leżeli
Syci, weseli...
Hej, hej! ty biały miesiącu!
Leje się leje
Mleczna, mdlejąca
Światłość miesiąca,
Iskrami sieje
Po śliskiej fali...
Woda się mieni
Dreszczem promieni
Drgająca...
Z dali, z dali
Wiaterek wstaje
Przez bory, przez gaje,
Przez leśne polany
I na tonie
Z cicha wionie
I zamąca
Krąg świetlany
Od miesiąca
W wodzie szklanej
Odbity.
Płyną chmury
Przez błękity,
Przez jasne rozwieje,
A miesiączek świeci z góry,
Świeci – świeci – a nie grzeje...
Hej, hej! ty biały miesiącu!
Stoi w niebie wysoko
Miesiąc krągły, samotny,
Patrzy jak rybie oko
Martwy, zimny, wilgotny...
Do koła
U czoła
Bladego miesiączka
Świetlista obrączka –
Różana, zielona,
Ze mgieł upleciona
Korona!
Hej, hej! ty biały miesiącu!
2. 2 (4:27)
Księżyc wyszedł i płynie jak łódź pozłacana,
Niebo wisi niezmierne, bezdenne jak morze,
Chmur lotny puch szybuje przez jasne przestworze
Srebrząc się, jako morska białogrzywa piana,
Niebo wisi niezmierne, bezdenne jak morze,
Hałdy czernią się w dali, jak grzbiet Lewiatana —
Srebrząc się, jako morska białogrzywa piana,
Śnieg osiadł granitowy zrąb, co błękit porze.
Hałdy czernią się w dali, jak grzbiet Lewiatana,
Wichry po turniach w dzikim huczą rozhoworze,
Śnieg osiadł granitowy zrąb, co błękit porze —
A w koło mgła, z miesięcznej poświaty utkana.
Wichry po turniach w dzikim huczą rozhoworze,
Dolina leży cicha, snem zaczarowana,
A w koło mgła z miesięcznej poświaty utkana,
Jakby rąbek wzorzysty, co ocienia łoże.
Dolina leży cicha, snem zaczarowana,
Milczy las smukłych świerków o brodatej korze.
Jakby rąbek wzorzysty, co ocienia łoże,
W górze, ciemnych gałęzi sieć wisi splątana.
Milczy las smukłych świerków o brodatej korze
Paproć kryje świerkowych korzeni kolana,
W górze ciemnych gałęzi sieć wisi splątana,
Mdłe półblaski, półcienie majaczeją w borze.
Paproć kryje świerkowych korzeni kolana,
W powietrzu woń, lecz kwiatów dostrzedz wzrok nie może,
Mdłe półblaski, półcienie majaczeją w borze,
Księżyc wyszedł i płynie jak łódź pozłacana.
Niebo wisi niezmierne, bezdenne jak morze,
Chmur lotny puch szybuje przez jasne przestworze
Srebrząc się, jako morska białogrzywa piana,
Niebo wisi niezmierne, bezdenne jak morze,
Hałdy czernią się w dali, jak grzbiet Lewiatana —
Srebrząc się, jako morska białogrzywa piana,
Śnieg osiadł granitowy zrąb, co błękit porze.
Hałdy czernią się w dali, jak grzbiet Lewiatana,
Wichry po turniach w dzikim huczą rozhoworze,
Śnieg osiadł granitowy zrąb, co błękit porze —
A w koło mgła, z miesięcznej poświaty utkana.
Wichry po turniach w dzikim huczą rozhoworze,
Dolina leży cicha, snem zaczarowana,
A w koło mgła z miesięcznej poświaty utkana,
Jakby rąbek wzorzysty, co ocienia łoże.
Dolina leży cicha, snem zaczarowana,
Milczy las smukłych świerków o brodatej korze.
Jakby rąbek wzorzysty, co ocienia łoże,
W górze, ciemnych gałęzi sieć wisi splątana.
Milczy las smukłych świerków o brodatej korze
Paproć kryje świerkowych korzeni kolana,
W górze ciemnych gałęzi sieć wisi splątana,
Mdłe półblaski, półcienie majaczeją w borze.
Paproć kryje świerkowych korzeni kolana,
W powietrzu woń, lecz kwiatów dostrzedz wzrok nie może,
Mdłe półblaski, półcienie majaczeją w borze,
Księżyc wyszedł i płynie jak łódź pozłacana.
3. 320 w 2 (2:09)
4. Hahary (7:58)
5. Łączka (8:55)
6. Lew Albinos (7:13)
Furia Lyrics
