Ἐριχθόνιος Lyrics

Σαπισμένοι Καρποί.
Οι Αιώνες βρωμούν
κι όσο προχωρούν
η σήψη τους ανθίζει.

Χορεύει και Λικνίζεται.
Έρπεται στις κατακόμβες
Σχηματίζοντας
Κύκλους αίματος.

Σεληνιάζεται κι αφρισμένο
Αφηνιάζει και πάλλεται.

Οι γυναίκες παύουν να γεννούν
μόνο ξερνούν
υπηρέτες του σατράπη
Και τ' ερπετό βορά ρουφάει.

Τα μάτια του μαρτυρούν
την μέγιστη αμαρτωλή.
Το φως σαν βλέπει
τρομάζει και κουλουριάζεται
Ουρλιάζοντας στην πιο βαθιά
και σκοτεινή τρύπα
μέσα στην γαμημένη ψυχή μου.

Μα όσο αποβάλω και ξεριζώνω
το έμβρυο των αισθημάτων,
τόσο με βαραίνει η αμαρτία του φόνου,
ώσπου έρχεται και κατασπαράσσει
αθώες νεογνές σκέψεις το σκότος.

Εριχθόνιε,
Ρίξε τον Άρχοντα
Και στήλωσε τα ξύλινα ομοιώματα.
Σαν τρόπαια
Στο λασπωμένο βασίλειο
της Σοφής Αμαρτίας.


Απ' την γέννα
ως τον θάνατο
μια χαράδρα ανοίγει
και μέσα σοφά παιδιά
σαν φίδια ψιθυρίζουν
το δράμα των προγόνων τους.