Każdego Dnia Lyrics

Pośród kamieni gaśnie popielnicy ogień
Serafy w rynsztokach się pławią o świcie
W ich szczynach kości czarownic zatopione
Jabłka im zbrzydły, boskie odkrycie

Ciężkie bywają z sabatów powroty
Gdy sześć stóp pod ziemią król samotnie gnije
Dziedzic niebieski w ikonie zbieszony
Korona nie dla niego, śmiech pod maską kryje

I ona zza pasa jak z liści wyłoniona
Biała jak śnieg, choć życie zabiera
Niebyt kaleczy, za karmazynem stoi
I z nim się miesza, gdy miecz ciało kroi

Elekt wybrany, szkło za berło służy
Niech oko wykole, póki noc rozmyta
Łamią się kości, kareta w kałuży
Zygmunt wzywa: na kamienie – już świta!

W bramie czarny pies skąpany w smrodzie
Tańcz z muchami dla króla, dumny narodzie!